Het beloofde een goeie dag te worden. Mooi weer en een simpel ontbijt, meer heeft een mens hier soms niet nodig om gelukkig te zijn. Tegen een uur of 14 mijn camera gegrepen en met een aantal vrijwilligers de stad ingetrokken voor een 'fruit cocktail'. Dit blijkt even later een soort milkshake te zijn, met verschillende soorten ijs, chocoladesiroop, nootjes en fruitsla. Zeer vullend ! Intussen worden worden we voortdurend belaagd door bonsai koffieverkopertjes en een kindje dat Stimorol tracht te slijten. "Kahwa ?" - "La, sjoekran." Niet getreurd, op naar de volgende. "Kahwa ?" - "La, sjoekran." Hmm, toch nog 2 te gaan. "Kahwa ?" - "La, sjoekran." De laatste dan misschien. "Kahwa ?" - "La la la. Sjoekran." Damn, weer geen prijs. En de 4 rondjes ervoor ook al niet. Wat scheelt er toch met die mensen ? - Misschien willen we alleen even in de zon zitten en onze fruit cocktail nuttigen. Mag het ?
Na wat onzinnigheden met de lokale jeugd uitgewisseld te hebben, gaan we nog even de oude stad in voor groenten, kruiden en fruit. Wat bananen hier, een half kilootje tomaten hier, tussendoor een pak koffie en een bos salie voor de thee. Verse yoghurt proeven bij deze handelaar, een gratis mandarijn bij die en een koppel foto's en passant.
Life is beautiful and we're living it.
Aan de laatste stand bevinden we ons plots in gesprek met een Palestijns schilder. "You are from Holland ?" vraagt hij aan de Hollandse Trude. "My wife is from Holland," zegt hij, "if you want to talk to her, I'll allow her." Hij belt haar op, geeft haar door aan Trude en eer we het beseffen, zitten we in zijn living koffie te drinken en te luisteren naar hun verhaal. Hoe hij zijn vrouw heeft leren kennen in Nederland, nu bijna 15 jaar geleden. Hoe ze eerst daar zouden blijven, maar hij heimwee kreeg omdat hij niets om handen had (hoe herkenbaar klonk dat). Hoe iedereen hem hier vraagt om te komen schilderen en zijn vrouw in heel de Westbank bekend is om haar glasschilderingen. Over de kennis die hij opdoet van Italianen in Jordanie en die hij dan hier weer doorgeeft. Dat we most welcome zijn tijdens het grote Eit-festival dat er aankomt volgende week. Of we geen zin hebben in kunafeh, gooit hij er plots uit. Nu ? Ja, hij kent een zeer goede plek en wil ons die graag leren kennen.
Uiteindelijk gaan we naar de villa van een vriend om daar kunafeh Nablusiya te eten. Die vriend blijkt 40 jaar als dokter en later manager in het grootste ziekenhuis van Hamburg te hebben gewerkt. En hoe kan het ook anders, onze schilder Abdullah heeft zijn muren verzorgd.
Bij een glas limonade leren we elkaar wat kennen. Wij: vrijwilligers in Nablus. Hij: een gepensioneerd chirurg met hopen tijd en geld, en een passie voor schaken en architectuur. Wat later komt de kunafeh binnen: een enorme schaal met geitenkaas en daarop een soort gebak en pistaches. Heerlijk vers, nog warm en blinkend van de suiker uiteraard. 6 lepels, meer hebben we niet nodig om te genieten. Na de eerste happen wordt het gesprek hervat; in het Duits tussen de dokter en Trude en mij, in het Arabisch tussen de schilder en de dokter en voor de rest in het Engels.
Na de kunafeh is het tijd om even naar buiten te gaan, de tuin naar eigen ontwerp keuren. Een fontein, de Daltons in citrusbomen en overal houten, Arabisch raamwerk zoals in het Alhambra. Met op de koop toe een mooi uitzicht op de andere kant van Nablus. Wel, onze kant eigenlijk. We zitten hier aan de andere kant. Terug binnen, over de koffie, draait het gesprek naar de lokale en bredere wereldpolitiek. En waterpijpen. Welke tabak te gebruiken. Waar in Nablus ze te nuttigen. Volgende week, na een BBQ met schaap ter gelegenheid van Eit bijvoorbeeld, in de tuin van de dokter.
Zo zie je maar. Het ene moment ben je rustig tomaatjes aan het kopen en het volgende ben je in het Duits over politiek bezig in het huis van iemand die je enkele uren geleden nog niet kende, met 2 uitnodigingen voor Eit op zak en een buikje vol kunafeh.
De Palestijnen hebben niet veel, maar hun gastvrijheid is groot. Sjoekran !
Bijdragen -
* Arabisch voor op vakantie (1) : zie reacties
* Foto's : http://picasaweb.google.com/munirotm/Nablus#
Na wat onzinnigheden met de lokale jeugd uitgewisseld te hebben, gaan we nog even de oude stad in voor groenten, kruiden en fruit. Wat bananen hier, een half kilootje tomaten hier, tussendoor een pak koffie en een bos salie voor de thee. Verse yoghurt proeven bij deze handelaar, een gratis mandarijn bij die en een koppel foto's en passant.
Life is beautiful and we're living it.
Aan de laatste stand bevinden we ons plots in gesprek met een Palestijns schilder. "You are from Holland ?" vraagt hij aan de Hollandse Trude. "My wife is from Holland," zegt hij, "if you want to talk to her, I'll allow her." Hij belt haar op, geeft haar door aan Trude en eer we het beseffen, zitten we in zijn living koffie te drinken en te luisteren naar hun verhaal. Hoe hij zijn vrouw heeft leren kennen in Nederland, nu bijna 15 jaar geleden. Hoe ze eerst daar zouden blijven, maar hij heimwee kreeg omdat hij niets om handen had (hoe herkenbaar klonk dat). Hoe iedereen hem hier vraagt om te komen schilderen en zijn vrouw in heel de Westbank bekend is om haar glasschilderingen. Over de kennis die hij opdoet van Italianen in Jordanie en die hij dan hier weer doorgeeft. Dat we most welcome zijn tijdens het grote Eit-festival dat er aankomt volgende week. Of we geen zin hebben in kunafeh, gooit hij er plots uit. Nu ? Ja, hij kent een zeer goede plek en wil ons die graag leren kennen.
Uiteindelijk gaan we naar de villa van een vriend om daar kunafeh Nablusiya te eten. Die vriend blijkt 40 jaar als dokter en later manager in het grootste ziekenhuis van Hamburg te hebben gewerkt. En hoe kan het ook anders, onze schilder Abdullah heeft zijn muren verzorgd.
Bij een glas limonade leren we elkaar wat kennen. Wij: vrijwilligers in Nablus. Hij: een gepensioneerd chirurg met hopen tijd en geld, en een passie voor schaken en architectuur. Wat later komt de kunafeh binnen: een enorme schaal met geitenkaas en daarop een soort gebak en pistaches. Heerlijk vers, nog warm en blinkend van de suiker uiteraard. 6 lepels, meer hebben we niet nodig om te genieten. Na de eerste happen wordt het gesprek hervat; in het Duits tussen de dokter en Trude en mij, in het Arabisch tussen de schilder en de dokter en voor de rest in het Engels.Na de kunafeh is het tijd om even naar buiten te gaan, de tuin naar eigen ontwerp keuren. Een fontein, de Daltons in citrusbomen en overal houten, Arabisch raamwerk zoals in het Alhambra. Met op de koop toe een mooi uitzicht op de andere kant van Nablus. Wel, onze kant eigenlijk. We zitten hier aan de andere kant. Terug binnen, over de koffie, draait het gesprek naar de lokale en bredere wereldpolitiek. En waterpijpen. Welke tabak te gebruiken. Waar in Nablus ze te nuttigen. Volgende week, na een BBQ met schaap ter gelegenheid van Eit bijvoorbeeld, in de tuin van de dokter.
Zo zie je maar. Het ene moment ben je rustig tomaatjes aan het kopen en het volgende ben je in het Duits over politiek bezig in het huis van iemand die je enkele uren geleden nog niet kende, met 2 uitnodigingen voor Eit op zak en een buikje vol kunafeh.
De Palestijnen hebben niet veel, maar hun gastvrijheid is groot. Sjoekran !
Bijdragen -
* Arabisch voor op vakantie (1) : zie reacties
* Foto's : http://picasaweb.google.com/munirotm/Nablus#
5 opmerkingen:
Arabisch voor op vakantie (1)
(disclaimer: niets te zien met dat lachwekkend rubriekje van de heren Crets en Van den Begin)
la = nee
na'am = ja
sjoekran = bedankt
kahwa = koffie
kunafeh = befaamd gebak uit Nablus (vraag naar kunafeh Nablusiya for the real stuff)
volgens mij zit dat magische medaillon voor iets tussen in deze deurenopenende ontmoeting ;)
Veel herkenbare situaties : de gastvrijheid, het vele "tijdverlies" om overal binnen te gaan en een uur thee of koffie te drinken, het hebben van familie en vrienden over heel de wereld,..
En kahwa : uit een kopje zoals in de westerse wereld of zoals ik het doe als de locals uit een glas ? Smaakt veel beter en blijft langer warm ! Wat dat magisch medaillon betreft : vriendelijk zijn, een warme glimlach, vragen hoe het met hen gaat als zij vragen hoe het met jou is helpen ook veel. Hoeveel omhelzingen heb je al gekregen ??? 4 voor de eerste keer dat je iemand ziet, 2 later op de dag of week. Een teken dat je aanvaard bent !
@ Lise: ja, nogmaals bedankt daarvoor :-)
@ poepaatje: Kahwa wordt hier meestal uit kopjes gedronken. De thee daarentegen komt in glaasjes.
De begroetingen en standaard-responsen beginnen te komen, maar er zijn er gewoon zooo veel om te onthouden ! De helft van de gesprekken bestaat hier gewoon uit beleefdheidsformules.
Thee in 1 of 2 glaasjes gieten, dan terug in de theepot (na eventueel geproefd te hebben ?), nog wat suiker bijdoen, terug schuimend in dezelfde glaasjes gieten, weer proeven (of hij al mierzoet genoeg is ?), dan weer in de pot, opschuimen in één glas en vandaar telkens overgieten in alle andere glaasjes, met eventueel enkele herhalingen van het voorgaande ? Zo heb ik het gisteren in TanTan gedurende 20 minuten meegemaakt !
Een reactie posten