Where is Matt (Dag 1 - 4)

Dag 1, 31-12-2008 - Onderweg

Mijn studentjes in Nablus zijn vorige week aan hun semester-examens begonnen: 2 weken hard zwoegen op lege bladen in een poging ze te vullen met liefst zinvolle antwoorden, waarna een tiental dagen welverdiende vakantie volgt. Voor mij betekent dit een zee van rust en tijd, waarin ik lekker kan doen waar ik zin in heb: reizen, ontdekken en op beeld vastleggen.
De eerste bestemming is Akko of Acre, een oude kruisvaardersstad in het noorden van Israel. Ongeveer 70 kilometer van Nablus, neemt de reis het grootste deel van de dag in beslag, met opnieuw een zestal bussen en serveez om ter plaatse te raken. Ergens onderweg ontmoet ik een IDF-soldaat-in-opleiding, slechts 8 maanden in Israel en afkomstig uit Brussel. Jammer genoeg is mijn aansluiting voor een keer redelijk snel en kan ik hem niet om zijn visie op de beschietingen in Gaza vragen...

Dag 2, 01-01-2009 - De zeegrotten van Rosh HaNikra

Oudejaarsavond was geen groot succes dit jaar. Moslims vieren geen nieuwjaar vandaag. Joden vieren geen nieuwjaar vandaag. Palestijnse christenen zijn voor het merendeel orthodox en vieren dus geen nieuwjaar vandaag. Andere reizigers vieren wel nieuwjaar, maar niet in Akko - de hostel lag er akelig desolaat bij.

Maar laat ons niet te lang bij het voorbije jaar stilstaan, hoe interessant en aangenaam het ook geweest is. Even samenvatten misschien. Naar het voorbeeld van mijn neefje sicyon, was 2008 het jaar van...
- het herontdekken van sport, met wekelijkse en later halfwekelijkse zwem- en basketmomenten
- het ontdekken van manieren van reizen: met de minibus naar Roemenie of per trein naar de grens met Azie
- het verstevigen van familiebanden, gekristalliseerd in een steeds langere gastenlijst voor de Neven- en Nichtenfeesten
- een heerlijke tijd in de Parkstraat van Leuven
- de eerste kennismaking met juridische productiviteit
- de stap naar digitale reflex-fotografie
- vele nieuwe vrienden, voor wie ik dankbaar ben !

De laatste ademtocht van 2008 bracht ons evenwel ook alweer een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten. Onmogelijk nog te zeggen hoevele malen de grond er al is uiteengereten door de inslagen van raketten, tankgranaten, bommen en mortieren.
Omdat de vrees bestaat - en eerlijk gezegd, al bij al niet ongegrond - dat ook Hezbollah zich opnieuw in de strijd zal mengen, begeef ik me allereerst naar de zeegrotten van Rosh HaNikra, smack op de grens met Libanon. Is het nog nodig te kankeren over het feit dat 2 bussen ongeveer 2 uur over de 14 kilometer hebben gedaan ?
Maar de uniciteit van de rotsen bij Rosh HaNikra is de doorzitwonden meer dan waard. Een tunnel leidt langs de verschillende scheuren waarlangs het zilte zeewater de in-zee-uitstekende rotspunt binnenstroomt. Er staat een licht onrustige zee vandaag, wat enkel bijdraagt tot een nog intensere ervaring - de rotsen rondom mij trillen bij momenten door het watergeweld !

Terug in Akko - met dank aan 2 Sloveense toeristen die me een lift hebben gegeven - brengen we een bezoekje aan de Tempelierstunnel, een ondergrondse gang in het havengebied van het oude stadscentrum, per ongeluk ontdekt toen een oud vrouwtje klaagde over een verstopte afvoer.

Dag 3, 02-01-2009 - Akko, kruisvaardersstad aan de zee

Na 2 overnachtingen in Akko wordt het stilaan tijd de stad wat grondiger te verkennen. Een combi-ticket Akko-Rosh HaNikra heeft gisteren al zijn nut bewezen voor de kabelbaan aan de zeegrotten en de Tempelierstunnel; vandaag staan de andere hoogtepunten op het programma: de Kruisvaarderscitadel, het Turkse badhuis en de al-Jazaar moskee.

Beginnen doe ik in de citadel, slechts recentelijk opgegraven na eeuwen onder de gebouwen uit de Turkse periode te hebben gelegen. Bij de val van Akko in 1291 werd de stad namelijk vernietigd door de Egyptische Mamelukken, om de terugkeer van de Kruisridders te bemoeilijken. Eeuwen later, bij de heropbouw door de Turken in de 18de eeuw, was het eenvoudiger gewoon bovenop de ruines te bouwen. In een van de hallen ontdek ik een deur naar de buitenwereld, afgesloten met een hangslot, maar niettemin gemakkelijk te openen. Met het oog op een eventueel avondlijk bezoek aan de citadel ontsluit ik de deur en keer langs een andere weg terug - onderweg gratis binnenwippend in het minimal approach Museum voor de Ondergrondse Gevangenen, gewijd aan onder meer Jabotinsky, een leider van het Joodse verzet tegen de Britten.

Volgende stop is het badhuis, waar de zoon van de laatste badmeester ons opwacht voor een rondleiding. Samen met zijn 5 directe voorvaderen - allen badmeesters van vader op zoon - vertelt hij ons het verhaal van de stad en de hamam in het bijzonder. Speciale aandacht gaat uit naar Pasha al-Jazaar, de locale heerser die Akko heropbouwde en de opmars van Napoleon in het Heilige Land wist te stuiten. Het geheel wordt ons gebracht in een verzorgde multimedia-show, met de u welbekende looptelefoons in een taal naar keuze.

Na het bad is het tijd voor het vrijdaggebed in de moskee. Op een bord voorin kun je er mee aftellen naar het volgende gebedsmoment, waarop de muezzin de gelovigen naar binnen roept. Terwijl er binnen volop ge-Allahu akbar-d wordt, loopt op het binnenplein de dorpsidioot luidop zijn eigen gebedsdienst te houden. Wanneer hij zijn Allahu akbar kracht begint bij te zetten door met een steen op de grond te slaan, vindt de poortwachter dat het welletjes is geweest en mag hij buiten gaan verder doen. Ik volg hem naar buiten om Nelleke, een vrijwilligster uit Nederland te gaan opwachten in de hostel.

Dag 4, 03-01-2009 - Baha'i-tuinen in Akko

Gisteren de avond doorgebracht met Walied, uitbater van de hostel in Akko - ik help hem wat met het beantwoorden van zijn Engelse e-mails (meestendeels reservaties) en geniet in ruil al 3 dagen van gratis internet. Enkele andere gasten kwamen ons vervoegen en na even over- en afwegen besloten we vandaag een kijkje te gaan nemen in de tuinen van de Baha'i, even buiten het oude centrum van Akko.
Het Baha'i-geloof, met zijn 150 lentes de jongste monotheistische godsdienst, is een afsplitsing van de islam die alle profeten en dus 1-Gods-diensten erkent en de nadruk legt op de eigen beleving en de spirituele eenheid van de mensheid. De voorbode ervan, bekend onder de welluidende naam Bab (deur, of Poort) werd in 1850 terechtgesteld in het toenmalige Perzie. Een van zijn volgelingen (Baha'u'llah) wierp zichzelf op als de door de Bab aangekondigde Messias en schreef de beginselen van het geloof neer in een tweetal heilige boeken. Zijn zoon (Abdu'l-Baha) en kleinzoon (Shoghi Effendi) uiteindelijk, zetten de structuur van de religie op poten.

Het beroep van de Bab moet tuinier geweest zijn, want zowel in Haifa (waar hij begraven is op aanwijzing van Baha'u'llah) als in Akko (waar laatstgenoemde overleden en begraven is) hebben de Baha'i perfect onderhouden tuinen aangelegd. Aangenaam om even in rond te wandelen, maar wat is het nut ervan als je niet eens een frisbee'tje mag opwerpen ?

Terug in het oude centrum van Akko pik ik mijn bagage op en begeef ik me via Haifa naar Nazareth. Na lang zoeken en proberen vind ik daar uiteindelijk toch nog een plaatsje om te slapen. En gelukkig dat alle gelegenheden daarvoor geen bed vrij hadden, want de Fauzi Azar Inn is werkelijk een klasse apart ! Verzorgd sanitair, een degelijk uitgeruste keuken, aangename gemeenschappelijke ruimtes en gesitueerd in een schitterend gerenoveerde Arabische familieresidentie. Hier kan ik wel enkele nachtjes blijven...