Curfew in the Muslim Quarter

Onwezenlijk.
Dat is wat in me opkomt wanneer ik door de moslim-wijk hier in Jeruzalem wandel vandaag. Wat op vrijdag een bruisende, levendige kluwen van handelaars, klanten en toeristen was, is nu dood. Behalve enkele net aangekomen toeristen die nog niet op de hoogte zijn van het protest, is er niemand op straat. Overal gesloten luiken, traag wervelende stofzuilen en lege kruispunten.
Een afspraak is snel uitgesteld - handig als je dat eenzijdig doet - en de fotograaf in mij leeft zich uit op deze zeldzame andere kant van de oude stad.

's Avonds wordt het nog intenser. Een maand leef ik nu in Nablus, maar het is hier in Jeruzalem dat ik voor het eerst de indruk krijg in een bezette stad te leven. Het lijkt alsof er een spontane avondklok van kracht is. De straatverlichting in de hele wijk - bijna een derde van de oude binnenstad, met zowat 4/5de van haar bevolking - blijft gedoofd. Katten en ratten regeren de donkere straten. De enige mensen die je tegenkomt in het duister zijn groepjes oproerpolitie - Israëli's uiteraard. Niet per 2 of 3 zoals normaal, maar per 10-12, met wapenstok en machinegeweer. Een enkele Palestijn begeeft zich buiten en wordt direct aan de kant gezet voor controle. Zijn hele portefeuille moet eraan geloven, alles wordt uitgekeerd, uitgespreid en uitgeplozen. Na enkele minuten toekijken worden de Israëli's wat zenuwachtig en word ik vriendelijk verzocht door te lopen. Even later weerklinken hun laarzen galmend tussen de eeuwenoude stenen van de stad, in loopas een zijstraat in rennend. Waarom ? Waar naartoe ? Er is niemand op straat...

Hoog boven de straten, op de daken van de oude markt, is er behalve de onaardse rust onder ons weinig te merken van de hele situatie. Een 50-tal Joden is hier samengekomen om de laatste avond van Chanukka te vieren met kaarsen, drank en gebak. Net als op shabbath gisteren, word ik vriendelijk uitgenodigd te delen in hun vreugde. Iemand haalt een accordeon boven en er worden liederen gezongen.
Het lijkt een andere wereld hierboven.
Werkelijk onwezenlijk.

***

In een totaal andere stijl, hieronder een schrijfsel van een van mijn Palestijnse vrienden in Nablus. Ik heb de vrijheid genomen het te vertalen :

De Zwarte Zaterdag in Palestina (niet voor gevoelige lezers)

Ik weet niet of ik een exact aantal heb voor de slachtoffers in Gaza.
Toen ik artikel begon te schrijven waren het er 109, dan 202, dan 290...
27 december 2008, een tragische dag die de geschiedenis zal ingaan; 290 is gewoon geen normaal aantal !
Twee honderd en negentig Palestijnen zijn gedood in de Gaza-strook, honderden zijn in kritieke toestand.
Toen de F-16 vliegtuigen de Palestijnen aanvielen deze middag, werden er 290 gedood, waaronder vele burgers en kinderen, op weg naar huis van school.
Ik vraag me af deze mensen Joods waren.
Of Europeaan of Amerikaan ... er zou een derde wereldoorlog van komen !

Maar waarom ?
Vallen zij niet onder dit woord...Mensen ?
Waar is het Internationaal Recht ? Waar is de Internationale Gemeenschap ?
Of gelooft deze nog altijd de Israëlische rechtvaardigingen dat het zichzelf en de Joodse gemeenschap beschermt tegen de Palestijnse raketten, wanner deze het voorbije jaar aan niet meer dan 1 Israëli het leven hebben gekost ?

Wanneer iemand je land aanvalt, je familie en vrienden doodt, zou jij blijven zwijgen ?
Wanneer je kinderen naar hun ouders ziet zoeken onder verwoeste gebouwen, zou jij blijven kijken ?
Misschien zou je willen tonen dat je bereid bent iets te doen.
Je moet antwoorden, met stenen...wapens...zelfs je lichaam.

Waarom mag elke natie de bezetting bevechten, behalve wij ?
Wanneer wij in vrede trachten te leven, noemen ze ons terroristen.
Is dat de democratie waar in deze nieuwe wereld om geroepen wordt ?
De misvormde lichamen in de straten ... zijn zij schuldig omdat ze Palestijns zijn ? Omdat ze politie-agenten zijn die de wet toepasten in Gaza ?
Wie zegt dat de Palestijnen geen vrede willen ?
Er is niets wat we kunnen doen ! Wij hebben geen groot leger met enorme wapens dat gebruikt wordt om Israëls kinderen te doden !
Wij zijn niet degenen met de meest ontwikkelde luchtmacht in de regio.

Het pijnlijkste gevoel ooit is de lichamen van je broeders in de straten te zien liggen en niets kunnen doen omdat je het monster niet kunt raken dat hen vermoord heeft. Maar anderen, die bidden tot dezelfde God, die zichzelf vredesmakers noemen...zij kunnen veel doen.
Maar het enige wat zij altijd doen, is deze misdaden tegen de Palestijnen veroordelen. Ze zijn enkele dagen solidair met ons. Maar hoe wil je dat de moeders die hun kinderen verloren, de kinderen die hun ouders verloren, hoe il je dat zij Israël vergeven voor het vernietigen van hun dromen. Denk je dat zij iets geven om dat lege woord 'vrede' ? Het werd gewist uit hun woordenboeken !

Maar ik wil aan elk van jullie zeggen dat we niets te verliezen hebben nadat we onze vrijheid en mensenrechten verloren hebben. Zelfs onze buurlanden zijn tegen onze vrijheid, ze sluiten hun poorten net zoals Israël doet.
290 Palestijnen zijn gedood, vele honderden zijn gewond geraakt in enkele uren en de aantallen stijgen nog altijd.
Het is de eerste stap, zo zegt Israël ... hoelang nog tot jullie bereid zijn iets te doen ?
Ik denk dat jullie nog veel tijd zullen nodig hebben om de betekenis van 'vrijheid' te leren.
Wij zullen alles doen om de harten van onze moeders die hun kinderen verloren hebben te helen.
Wij zullen onze stenen en lichamen gebruiken om onszelf en ons land te verdedigen.
Het zal niet lang duren, de nacht zal op een dag wegtrekken...

Een Palestijnse jongere