Happy Eid, Mr Palestine

Deze ochtend, rond een uur of 12, was ik rustig mijn mails aan het lezen toen Mike kwam binnenstormen.
"Hey, you have a minute ?"
- "Yeah, what's up ?"
"Or wait...just a second...I'll be right back."
Hij loopt naar de keuken om een kop koffie te nemen. Hij loopt altijd naar de keuken om een kop koffie te nemen. Of neemt er een op straat. Of in de keuken en neemt hem mee de straat op.
"Ok, we're going to Yanun. Seems the settlers are up to something and they want us in the international house over there, just to make sure. You wanna come ? And oh yeah, pack a toothbrush, 'cos we might have to stay there one night."

10 minuten later sta ik samen met nog enkele anderen te wachten op de taxi. Een rugzak met een warme trui, Project Hope-vest, wat eten en water, notitieboek en natuurlijk tandenborstel in de ene hand en mijn cameratas in de andere.
Met z'n vieren springen we in de taxi, een tweede is onderweg om de rest op te pikken.

*** Even om de angstige lezer gerust te stellen: er is geen reden om op het uiterste puntje van je bureaustoel je nagels te zitten afbijten. Gezien je dit kunt lezen heb ik het duidelijk overleefd. Uiteindelijk zullen we geen kolonisten - een veel toepasselijker woord dan het Engelse 'settlers', dat je haast doet denken aan de schattige, licht klungelige mannetjes met hun stootkarretjes uit een of ander computerspelletje - tegenkomen.
Maar zoals gezegd in de vorige blog: I always learn. You'll see. ***

Je leest altijd maar over kolonisten die weer eens een weg geblokkeerd hebben en de gevolgen daarvan voor de Palestijnen. Vandaag hebben we die aan den lijve ondervonden. Want geloof het of niet, bij de minste actie van een handjevol kolonisten zijn de Palestijnen het slachtoffer.
De miserie begon al aan de checkpoint bij Huwwara. In plaats van een halve routine, heeft het ons bijna een uur gekost om de enkele meters tussen begin en eind te overbruggen. Tientallen gezinnen wilden uit Nablus geraken om hun familie buiten de stad te gaan bezoeken voor Eid al-Adha, het islamitische offerfeest en een van de momenten waarop moslims massaal hun familie willen bezoeken. Kleine kindjes keken vol angstige verwondering naar de volwassenen die hen van alle kanten omringden en bij momenten dreigden te verstikken in het gedrum. Nog kleinere kindjes huilden uit onmacht. De IDF-soldaat die mijn paspoort controleerde, was blijkbaar in een bezorgde bui: "Why were you in Shekhem ? What were you doing there ? It's dangerous over there, don't you know ?" - Nee sorry, niets van gemerkt.

Wanneer we, bijna een uur later, allemaal door de checkpoint geraakt zijn, gaan we op weg naar Yanun, via Aqraba. Neem er even een kaart van de Westbank bij, en je merkt al snel dat Yanun op de weg van Nablus naar Aqraba zou moeten liggen en niet omgekeerd. Maar aangezien het dorpje volledig omsingeld is door Israëlische kolonies, zijn we gedwongen een enorme omweg te volgen om het te bereiken. De situatie lijkt echter volkomen normaal en we stoppen even voor Yanun. Te voet trekken we de olijfboomgaarden in om een blik op de Jordaanvallei te werpen. Aan de overkant ligt buurland Jordanië, waar we morgen (zondag) voor enkele dagen naartoe vertrekken. Er zijn dan geen lessen aangezien alles een week stil ligt voor Eid al-Adha.
Wanneer we nadien in Yanun aankomen, worden we er verwelkomd door 2 Britse dames. Zij verzorgen al een maand de permanentie in het International House en worden over 2 maand afgelost door nieuwe vrijwilligers.

Al snel is het echter donker en moeten we terugkeren naar Nablus. Met al die loslopende kolonisten weet je immers nooit hoelang je onderweg bent, zo blijkt maar weer eens wanneer we Huwwara naderen. We maken de file voor ons nog een beetje langer en wachten geduldig af tot we de flying checkpoint aan kruipsnelheid bereiken. De militairen met hun vervaarlijke Men in Black-geweren laten ons echter gewoon doorrijden en we zuchten opgelucht. Nog geen kilometer verder staat er evenwel een gepantserde buggy dwars over de baan. "Road closed !" schreeuwt een van de soldaten ons toe. - "Lesh ?" vragen we hem vriendelijk. "I tell you road closed !" - Ok ok, we snappen het wel: de kolonisten zitten en Huwwara en we mogen ze niet storen in hun vandaliserende bezigheden. Ze zouden eens bang kunnen worden en terug naar hun arendsnesten moeten vluchten. Goed, we gaan al.

Via Awarta checkpoint, even ten oosten van Huwwara, raken we uiteindelijk Nablus terug binnen. Behalve enkele silhouetten op de heuveltoppen rond Yanun, hebben we geen kolonisten gezien, maar het was toch een interessante namiddag.
We hebben geleerd dat Ehud Olmert ons weer een vuile leugen heeft verkocht toen hij amper 2 dagen geleden verklaarde dat "In Israël ... de regels van de rechtsstaat [gelden] en niet die van de burgerwacht." Het is maar al te duidelijk dat de kolonisten maar met hun vingers moeten knippen en het leger klaarstaat om de Palestijnen 'te beschermen' (lees: hun bewegingsvrijheid nog verder beknotten door de bestaande checkpoints schandalig te vertragen en daarnaast nog eens flying checkpoints op te zetten om de kolonisten het leven gemakkelijk te maken).
En dat terwijl er keer op keer gezegd wordt dat de kolonisten zich moeten terugtrekken uit de Westbank... Happy Eid al-Adha, Mr Palestine.

Bijlagen -
* Arabisch voor op vakantie (3) : zie reacties
* Foto's : zie http://picasaweb.google.com/munirotm/TripToYanun#